Poradnik / Siły reakcji dolnej części ciała podczas chodzenia/ chodzenia z kijami


Nordic Walking jako uznany sport wytrzymałościowy wykazał większe obciążenie układu sercowo-naczyniowego w porównaniu z normalnym marszem, spowodowane dodatkowym użyciem kijków. Nadal brak jest wiedzy na temat obciążenia stawów. Często opisywana jest redukcja do 30% dzięki zastosowaniu kijków, ale brakuje na to dowodów. Celem pracy było zbadanie obciążenia kończyn dolnych za pomocą parametrów biomechanicznych porównując chód [W] i nordic walking [NW].
W eksperymentalnym badaniu przekrojowym wzięło udział 20 ochotników (świadoma zgoda). Siły reakcji pionowej podłoża mierzono podczas chodzenia i nordic walking przy użyciu systemu dystrybucji nacisku plantarnego ( Münster Niemcy). Zastosowano częstotliwość pomiarową 200 Hz z rozdzielczością do 64 czujników (w zależności od rozmiaru wkładki). Dodatkowo 3 czujniki zostały zamontowane na kijkach podczas marszu nordic walking. 16 kobiet i 4 mężczyzn dobrze wyszkolonych w nordic walking (wiek: 49,7 ±12,0 lat; wzrost: 1,69 ±0,09 m; waga: 70,8 ±16,1 kg) było testowanych w randomizowanej kolejności na bieżni (Woodway) przy trzech zadanych prędkościach chodu (5,5 km/h [A]; 6,5 km/h [B] i 7,5 km/h [C]) odpowiednio w chodzie i nordic walking.
Wyniki nie wykazały istotnych różnic w zakresie maksymalnego pionowego GRFz, jak również nie wykazały istotnych zmian w początkowym przyroście sił. Czas kontaktu jest dłuższy dla nordic walking przy każdej prędkości chodu. Wartości impulsów są wyższe dla warunków nordic walking.
W przeciwieństwie do często podawanego zmniejszenia obciążenia kończyn dolnych przez stosowanie kijków do chodzenia, uzyskane wyniki nie wykazały zmniejszenia wszystkich mierzonych parametrów. Dłuższy czas kontaktu oraz wyższe wartości impulsu w porównaniu do warunków chodu wskazują na bardziej dynamiczny ruch w nordic walking. Prowadzi to ostatecznie do większego obciążenia układu krążenia i metabolizmu w przeciwieństwie do chodzenia. Należy ponownie rozważyć zalecenie stosowania nordic walking jako koncepcji treningu rehabilitacyjnego dla pacjentów ortopedycznych.



Nordic Walking as an established endurance sports showed a higher cardiovascular load compared to normal walking caused by the additional use of poles (Butts et al. 1995; Rodgers et al. 1995; Jordan et al. 2001). There is still a lack of knowledge regarding the joint load. A reduction up to 30% based on the use of poles is often described but the evidence is missing. The objective of the given study was to examine the load on lower limbs using biomechanical parameters comparing walking [W] and nordic walking[NW].
Twenty volunteers (informed consent) participated in this experimental cross-sectional study. Vertical ground reaction forces where measured during walking and nordic walking using an insole plantar pressure distribution system (Fa. GeBiom, Münster Germany) A measuring frequency of 200 Hz with a resolution up to 64 sensors (depending of insole size) was used. In addition 3 sensors are mounted to the poles during the nordic walking condition. 16 female and 4 male well trained nordic walker (age: 49,7 ±12,0 years; height: 1,69 ±0,09 m; weight: 70,8 ±16,1 kg) where tested in a randomised order on a treadmill (Woodway) at three given walking speeds (5,5 km/h [A]; 6,5 km/h [B] and 7,5 km/h [C]) in walking and nordic walking respectively.
The results showed no significant differences regarding the maximum vertical GRFz  as well as no significant changes in the initial increase of forces. Contact time is longer for Nordic Walking on each given walking speed. The impulse values are higher for the Nordic walking condition.
In opposition to the frequently stated reduction of lower limb loading by the use of walking poles, the given results showed no reduction in all measured parameters. Longer contact time as well as higher impulse values compared to the walking condition indicated a more dynamic movement in nordic walking. This leads finally to a higher cardiovascular and metabolic load in contrast to walking. The recommendation of Nordic walking as a rehabilitation training concept for orthopaedic patients should be considered again.